Over De Alpenfederatie

Geraffineerd… meeslepend… een overtuigend toekomstbeeld…  Recensie in Trouw van de hand van Jenneke Harings. Waar mensen schrikbarende klimaatgrafieken en verontrustende nieuwsberichten zonder na te denken terzijde schuiven, zou deze literaire sciencefiction de lezer weleens met de neus op de feiten kunnen drukken.

rijk, veelzijdig, overtuigend (wereld)beeld… geweldig geschreven… spectaculair … genietbaar. Enkele frasen uit de Recensie in NRC door Thomas de Veen.

Uitgebreide recensie in De Groene Amsterdammer van de eigenzinnige Kees ’t Hart, die ronduit toegeeft liever van de klimaatcrisis weg te kijken en over iets anders te lezen, maar zich niettemin gewonnen geeft: Verwijmeren greep me bij mijn lurven en hield me vast.

[E]en gelaagd verhaal, stilistisch verfijnd en inhoudelijk diepgravend, zo omschrijft Anna Husson De Alpenfederatie in Literair Nederland. Wat je op het eerste gezicht welhaast over het hoofd ziet, is de subtiele satire in de roman. Verwijmerens heldere taal is doordrenkt van droge ironie — een stijl die niet luid is, maar onderhuids wringt.

Verwijmeren slaagt erin een tot de verbeelding sprekende en geloofwaardige toekomstige wereld te schetsen met daarin geloofwaardige personages die streven naar geluk, zingeving, macht en harmonie. – Recensie in Tzum door Martijn Nicolaas.

Een grote kracht van dit boek ligt in de herkenbaarheid die tegelijk visionair en vervreemdend is, schrijft Virginie Platteau in de lage landen. Zelden las ik zo mooi, zo onnadrukkelijk, juist en invoelbaar over ouder-kindrelaties.

Een fantastisch boek… dikke tip! – Sander Schimmelpenninck (de Zelfspodcast)

Mooie analyse aan de hand van enkele thema’s van De Alpenfederatie (onder andere water) in Neerlandistiek.

Recensies op Goodreads

Over De vorm van geluid

[E]en rijk boek vol prikkelende ideeën die nieuwsgierig doen doorlezen, steeds weer hongerig maken naar meer. […] Verwijmeren weet muziek op magistrale wijze om te zetten in taal. Recensie in De Groene Amsterdammer.

Verwijmerens indringende toon en de ademloze, gedreven verteltrant verraden een persoonlijke betrokkenheid. Hij probeert het onhoorbare tot klinken te brengen. [Een] vurige missie. Recensie in NRC (****) door Janet Luis.

Dat Verwijmeren een rasschrijver is, blijkt al snel. [E]en prachtig boek. Recensie in Literair Nederland door Hans Vervoort.

Hij stoeit wat met mijn achternaam, maar niettemin een mooie bespreking door Maarten ’t Hart op YouTube: Heel erg interessant en boeiend.

Recensie in MappaLibri door Annemarie van den Berg: zinnen vol zijpaden die met vaart doorgaan, en nergens de bocht uit vliegen. Die stilistische lenigheid is adembenemend. De vorm van geluid is een prachtige roman.

Recensie in Medisch Contact door Ad Kaptein, emeritus hoogleraar medische psychologie. [F]ascinerend. De lezer krijgt een fraai gecomponeerd beeld van de biopsychosociale aard van tinnitus. Verwijmerens leergeschiedenis over geluid imponeert.

[E]en prachtige en met vaart geschreven roman over tinnitus, dat schrijft audioloog René van der Wilk op hoorzaken.nl .

[E]en prachtige psychologische en literaire roman, een menselijk verhaal over relaties, de invloed van de omgeving, de strijd met jezelf. […] Deze roman lezen scherpt je zintuigen. Virginie Platteau in het Vlaamse tijdschrift Tertio: